Een geplooid gordijn dempt het geluid. We kennen het ‘holle geluid’ in een lege kamer; geluid wordt voortgebracht door geluidsgolven welke weerkaatsen tegen de muren. Door gordijnen te plooien breekt men de geluidsgolven en ontstaat er demping. Hoe meer plooien in de stof en hoe dikker het gordijn, des te beter de demping. Bij vouwgordijnen is de demping te verwaarlozen. En ook inbetweens hebben een minimaal effect.

Een dik geweven gordijnstof heeft niet automatisch een isolerende werking. Een overgordijn met een voering welke dun en strak geweven is, heeft deze werking wel. Denk maar aan dubbel glas of aan een spouwmuur. De lucht tussen de gordijnstoffen hangt stil en isoleert hierdoor. Dit geeft een aanzienlijke besparing in de stookkosten.

Inbetween betekent letterlijk ‘er tussen in’. Hiermee wordt bedoeld dat de dikte van de stof tussen vitrage en overgordijnen in zit. Inbetweens zijn meestal gemaakt van polyester garens omdat deze sterk en soepel zijn. Deze gordijnen kennen enige transparantie. Wanneer u overdag van buiten naar binnen kijkt, kunt u hier niet doorheen kijken. 's Avonds (wanneer het licht binnen aan is) zie je van buiten alleen silhouetten van personen. Dit is op te lossen door een lampje op de vensterbank te plaatsen. Witte inbetweens schijnen minder door dan zwarte inbetweenstof.

Voering van gordijnen beschermt je gordijnstof tegen verkleuring, zorgt voor demping van geluid en isoleert.

Synthetische stoffen zoals polyester kunnen door wrijving statisch worden. Wanneer men een donkere stof heeft bijvoorbeeld zwart, ziet men hier eerder stof op. Deze wordt aangetrokken door de statische elektriciteit. Dit wordt mede versterkt doordat de ruimte waarin de stof hangt te droog is. Veel luchten of zorgen voor een betere luchtvochtigheid helpen, ook planten helpen de luchtvochtigheid te verbeteren. Wanneer men de gordijnen tegen een radiator hangt heeft men hier geen last van. Dit komt doordat het potentiaalverschil de statische elektriciteit opheft.